Achrenachzech ess ejjaal,
nüngennüünzech ess-en Zahl,
die su ess-et, jlöövt m`r koom,
hat jätt meet-et Eng ze doon!
Ess-en Ee nu och d`rbeij,
va die Nünge sujaar dreij;
da, datt kamma weereklich saare,
fängt m`r an-et Eng am knaare!
Nüüngzeehhonndetnüngennüüngzech,
wenn-et bläät, datt wöör janz jöönstech,
weil, watt köönt d`rhenger att?
Märr-en Zweij – un Nulle satt!
Dreij moul Nüng ess sövvenenzwanzech;
sööj m`r saare, ess doch jätt!
Beij de Nulle ess m`r panschich,
weil se sich v`rmiehre nett!
Och, wenn da en Zweij d`rvöör:
Null blievt Null, wä kann d`rvöör?
Watt m`r sich douvva v`rspreecht,
hat am Eng doch koom Jeweecht!
Ess am Eng da ee Jouhrhonndert,
watt oos doubbeij weereklich woundert,
weil-et nett märr datt märr ess,
e Jouhrduusend och jeweess!
Doch att jetz die Visematäntcher,
weil-et jätt besongisch wöör!
Mänche brengt-et noch mie Kränscher!
Nemmt-e sich jätt Bessres vöör?
Hüt m`r oop, sich ze bekämpfe?
Ess märr Jottsdooh ajjesaaht?
Jätt-et jenge Honger mieh?
Deeht m`r sich och sööns nett wieh?
Freujt sich obbene schönne Festenng,
wenn-et Naahts da reeschtich knallt!
Feujjerweerek de Naaht erhellt,
Lööstichkeet sich zoojesellt!
Veer hannt da Jouhrduusendwennd,
weil datt Ieschte ess am Eng!
Övv, wie meet de Sess jemient,
sich da och de Menschheet drient?
Loss v`r nett d`r Mott v`rliere,
lääve föör Jeräähtichkeet;
doch beij weereklich all datt fiere,
denke an de Weereklichkeet!
Döörfe nett märr ewwich waade,
Höölep köönt nett märr uss de Loot.
Mösse neuj d`r Akku laane,
könne sällevs noch völl mieh dooh!
Menü